Wykonania odbywają się za zgodą wydawnictwa Josef Weinberger Ltd.

Już piąte pokolenie bawi się i zachwyca tym arcydziełem operetki. Kálmán skomponował „Czardaszkę” w przededniu I wojny światowej. Leo Stein i Béla Jenbach przedstawili mu libretto osnute wokół miłości syna arystokratycznej rodziny austriackiej do szansonistki z budapeszteńskiego teatrzyku. Libretto oddaje prawdę o zmieniającym się świecie, przemianach w obyczajowości, rozpadzie starych struktur społecznych. 

Realizacja Opery Nova sytuuje akcję sceniczną w Polsce międzywojennej: w Warszawie i Wilnie, w modnym lokalu, którego bywalcami są m.in. sanacyjni oficerowie oraz w pałacu kresowej arystokracji. Genialnie wyreżyserowana operetka z komediowymi gagami i jedna z najlepszych produkcji Opery Nova. Prawdziwy teatr emocji: publiczność ociera łzy ze wzruszenia i ze śmiechu. 

Muzyka? To największe osiągnięcie kompozytorskie Kálmána: Choć na świecie dziewcząt mnóstwo, Artystki, artystki, artystki z variété, Nie szukaj szczęścia za górami, za lasami, W rytm walczyka…. to zna każdy mieszkaniec Europy.

Choć tytuł ten już szósty rok widnieje na afiszu Opery Nova, zdobycie biletów na „Księżniczkę czardasza” jest wciąż wyzwaniem!

Zarys libretta

Akt I:

Sylwia Varesco jest gwiazdą kabaretu. Żegna się ze sceną, bowiem jeszcze tej nocy ma wyjechać do Ameryki. Hrabia Antoni Doweyko i jego przyjaciel, senator Gomuliński, zwany w gronie przyjaciół Lolkiem, są stałymi bywalcami kabaretu i wielbicielami jego artystek. Wspólnie zastanawiają się, jak na wyjazd Sylwii zareaguje młody książę Edwin. Niczego nieświadomy arystokrata jest bowiem zakochany w Sylwii.

Ojciec Edwina – stary książę Dowgiałło-Różycki – stanowczo sprzeciwia się romansowi syna z „szansonistką” i za pośrednictwem kuzyna, pułkownika Koreywo-Stachowicza, wzywa go do natychmiastowego powrotu do… narzeczonej – hrabianki Anastazji Pomarnackiej. Edwin nie traktuje poważnie owych zaręczyn z dzieciństwa. Kocha Sylwię i nie chce dopuścić do jej wyjazdu. Zdesperowany prosi ukochaną o rękę i podpisuje w obecności notariusza zobowiązanie, iż ożeni się z nią w ciągu najbliższych tygodni. Oszołomiona Sylwia odwołuje amerykańskie tournée. Zjawia się Antoni Doweyko – ze zdumieniem dowiaduje się o zaręczynach i odwołanym wyjeździe Sylwii. Ma dla niej niemiłą wiadomość: jej ukochany jest już zaręczony z inną... Rozgoryczona Sylwia decyduje się wyjechać do Ameryki.

Akt II:

Pałac księcia Dowgiałło-Różyckiego. Rodzice Edwina urządzają wystawny bal, na którym zamierzają ogłosić zaręczyny swojego syna z hrabianką Anastazją, nazywaną przez przyjaciół Nastką. Jest ona właścicielką rozległych włości i od dzieciństwa planowana jest na żonę młodego Dowgiałły-Różyckiego. Edwin pozbawiony wszelkich wiadomości o Sylwii usiłuje za wszelką cenę odwlec moment tej uroczystości. 

Nieoczekiwanym sprzymierzeńcem młodego księcia okazuje się sama Nastka. Wie ona o prawdziwych uczuciach Edwina i nie nalega na małżeństwo z nim. Wśród gości pojawia się nagle hrabia Antoni Doweyko z… żoną. Jest nią Sylwia Varesco, która po amerykańskich sukcesach wróciła do kraju i namówiła hrabiego, by na jeden wieczór zgodził się wziąć udział w pewnej mistyfikacji. Wszystko po to, by mogła po raz ostatni spotkać się z ukochanym Edwinem.

Zakochana para spotyka się wreszcie, ale trudno im zachować pozory. Tymczasem hrabia Antoni (Toni) i Nastka doskonale bawią się w swoim towarzystwie i przypadają sobie do gustu („Bo to jest miłość, ta głupia miłość”). Z tej skomplikowanej sytuacji jest tylko jedno wyjście: Antoni zgadza się na „rozwód” z Sylwią: będzie ona teraz rozwiedzioną hrabiną, damą z wyższych sfer – nie ma więc mowy o mezaliansie! Edwin postanawia powiedzieć o wszystkim rodzicom. Jednak Sylwia dochodzi do wniosku, że gdyby nie jej hrabiowski tytuł (przybrany przecież na jeden wieczór) – Edwin nigdy nie odważyłby się przedstawić jej rodzicom jako narzeczoną. 

Następuje moment uroczystego ogłoszenia zaręczyn Edwina z Nastką. Ku zdumieniu zebranych gości Edwin wyznaje, że jego serce należy do innej i że pragnie ożenić się z hrabiną Doweyko. Wówczas Sylwia publicznie przyznaje się do całej mistyfikacji. Oświadcza, że jej arystokratyczny tytuł jest fałszywy i pokazuje zebranym dokument ze zobowiązaniem małżeństwa z Sylvią Varesco, podpisany przez Edwina. Zwalnia księcia z danego słowa i odchodzi.

Akt III:

Zrozpaczona Sylwia wraca z Doweyką do Wilna. Zamierza porzucić scenę. Pojawia się senator Gomuliński, który na wszelkie sposoby odwodzi ją od tego zamiaru. Przyjeżdża Nastka, która odkryła, że Toni jest jej przeznaczeniem. Zjawiają się także książę z małżonką Izabelą, poszukujący syna. 

Senator Lolek, chcąc pocieszyć starego księcia, opowiada, że i on przed laty omal nie poślubił kabaretowej artystki, ale sprzątnął mu ją sprzed nosa pewien arystokrata. Książę ze zdumieniem odkrywa, że mowa tu o jego własnej żonie. Poślubił bowiem owdowiałą baronową. Słowa Lolka potwierdza Księżna Izabela, która wspominając swoje młode lata na rewiowej scenie, śpiewa… gorącego czardasza. Tymczasem Sylwia jest świadkiem udawanej rozmowy telefonicznej Toniego z Edwinem, który ma grozić samobójstwem, jeśli przyjdzie mu żyć bez Sylwii. Jak można się domyślać, znajdzie rozwiązanie tej sytuacji i obie zakochane pary padną sobie w ramiona.