Mefistofeles

Kompozytor, XIX-wieczny włoski poeta i muzyk tworzył swe dzieło częściowo w Polsce, do własnego libretta według „Fausta” Goethego. Już kilkadziesiąt lat po ukazaniu się II części „Fausta” Arrigo Boito porywa się na prezentację swojej wizji muzycznej tej literatury. Tytułowym bohaterem czyni Mefistofelesa, czyli szatana - inteligentnego, cynicznego, cierpliwego w oczekiwaniu na zapisaną mu duszę.

Mefistofeles pełen sarkazmu i oświeceniowej drwiny to demon wnoszący twórczy niepokój, z którym w Prologu opery Bóg rozmawia i zawiera zakład o wybory człowieka. Oto historia uczonego Fausta, żądnego szczęścia i poznania świata za wszelką cenę. Goethe podniósł legendę faustowską do rangi wielkiego poematu filozoficznego i dramatu o losach całej ludzkości.

Jak powiodła się próba przełożenia filozoficznej głębi dzieła na język muzyki, jak wypada połączenie opery i literatury? Jakich „chwytów” użyli realizatorzy, aby poruszyć dzisiejszego widza?

Bydgoska scena operowa na początku lat dwutysięcznych była jedyną w Polsce, gdzie można go zobaczyć. Reżyserska i scenograficzna propozycja Tomasza Koniny z 2001 r. była imponująca.

Blisko 130-osobowy chór - w tym dzieci z Pracowni Wokalnej Pałacu Młodzieży - obrazował zastępy anielskie, diabelski sabat, szczęśliwych mieszkańców mitycznej Arkadii.

Nad całym aparatem wykonawczym (blisko 230 osób) panował od dyrygenckiego pulpitu Maciej Figas.