ROMEO I JULIA - Jean-Christophe Maillot

„Romeo i Julia” - historia kochanków wszech czasów opowiedziana na nowo z oryginalnej perspektywy w choreografii Jeana-Christophe'a Maillota i w wykonaniu znakomitego zespołu Baletu Monte Carlo 4 i 5 V zwieńczy XXX BFO.

Wychodząc z założenia, że ​​Romea i Julię znają wszyscy, Jean-Christophe Maillot w swej choreografii unika parafrazowania literackiego arcydzieła Szekspira. Zamiast odtwarzać rozłam między Capuletami i Montekimi aż do jego tragicznego rozwiązania, choreograf pisze sztukę na nowo z oryginalnej perspektywy. Balet zanurza nas w głąb duszy brata Laurentego, którego dobre intencje ostatecznie prowadzą do śmierci dwojga kochanków.

Historia Romea i Julii Jeana-Christophe'a Maillota opowiedziana jest poprzez retrospekcje, jakich doświadcza zrozpaczony duchowny, gdy zastanawia się, jak doszło do tragicznego końca. Choreograf interpretuje Romea i Julię nie jako konflikt społeczny czy wojnę klanów rządzoną kodeksem honoru, ale jako opowieść o przypadkowej tragedii, która prowadzi do śmierci dzieci bardziej zainteresowanych drogą miłości niż nienawiści.

Romeo to młody, nieodpowiedzialny i zdezorientowany chłopak, gdy spotyka nową ukochaną, ta sprawia, że ​​zapomina o swoich przeszłych podbojach. Julia zakochuje się po raz pierwszy. Uczucia, których doświadcza, są na tyle potężne, że wynoszą Romea do rangi ucieleśnienia Miłości, a nie tylko kochanka. Miłość absolutna, w porównaniu z którą wszystko inne blednie.

• Rok 1909 to początek silnej obecności sztuki choreograficznej w Monako. Siergiej Diagilew po raz pierwszy prezentuje swój Balet Rosyjski (Ballets Russes) w Paryżu. Zespół ten początkowo miał swą siedzibę w paryskim Théâtre Mogador, a następnie w Monte-Carlo, które na kolejne dwie dekady stało się ich warsztatem twórczym. W Księstwie Diagilew zreformował balet swoich czasów we wszystkich jego formach. Gwiazdami zespołu byli, m.in.: Wacław Niżyński, Anna Pawłowa i Matylda Krzesińska. Po śmierci Diagilewa w 1929 roku firma została rozwiązana. Kilka osobistości i choreografów wskrzeszało zespół baletowy pod różnymi nazwami, ale w 1951 roku zniknął całkowicie.
   
• W 1985 roku narodził się zespół Ballets de Monte-Carlo na życzenie JKW księżnej Hanoweru, która chciała zapisać się w tej tradycji tanecznej w Monako. Nową firmą kierowali Ghislaine Thesmar i Pierre Lacotte, a następnie Jean-Yves Esquerre.
   
• Dzięki swojemu doświadczeniu jako tancerz z Rosellą Hightower i Johnem Neumeierem oraz jako choreograf i dyrektor Centre Chorégraphique National de Tours, Jean-Christophe Maillot zmienił firmę. Stworzył dla niej ponad 40 baletów, w tym kilka, które weszły do ​​repertuaru dużych międzynarodowych zespołów. Ballets de Monte-Carlo cieszą się obecnie zainteresowaniem na całym świecie dzięki kultowym dziełom Jean-Christophe'a Maillota, takim jak Vers un pays sage (1995), Roméo et Juliette (1996), Cendrillon (1999), La Belle (2001) , Le Songe (2005), Altro Canto (2006), Faust (2007), LAC (2011), CHORE (2013), Kompania Dziadka do orzechów (2013), Poskromienie złośnicy (2017), Abstrakcja/Życie (2018), Core meu (2019), Coppél-iA (2019)...
  
  Co więcej, Jean-Christophe Maillot wzbogaca także repertuar zespołu, zapraszając najważniejszych choreografów naszych czasów, ale także umożliwiając wschodzącym choreografom pracę z wyjątkową strukturą 50 tancerzy Ballets de Monte-Carlo. Wśród gościnnych choreografów są: Sidi Larbi Cherkaoui, Shen Wei, Alonzo King, Emio Greco, Chris Haring, Marco Goecke, Lucinda Childs, William Forsythe, Jiri Kylian, Karole Armitage, Maurice Béjart, a nawet Marie Chouinard. 
   
• W 2000 roku Jean-Christophe Maillot stworzył Monaco Dance Forum, międzynarodową wizytówkę, prezentującą eklektyczną fuzję performansów, wystaw, warsztatów i konferencji. Firma regularnie uczestniczy w tym wieloaspektowym festiwalu, podobnie jak w rozwoju potencjału Akademii Księżnej Grace.
  
  Nowa struktura - pod przewodnictwem JKW księżnej Hanoweru, kierowana przez Jeana-Christophe'a Maillota, koncentruje: doskonałość międzynarodowego zespołu Les Ballets de Monte-Carlo, atuty wieloaspektowego festiwalu Monaco Dance Forum i potencjał szkoły na wysokim poziomie jak Akademia Księżnej Grace, aby stworzyć w Monako centrum skupiające wszystkie działania związane ze sztuką choreograficzną.